หลงเข้าไป
ในความรักที่เราต่างเข้าใจ
ว่ามันสวย ว่ามันดูงดงาม
แต่ยิ่งรักเท่าไร
กลับยิ่งจมลงไปในหัวใจ
เธอและฉัน
ไม่อาจมองเห็นกัน
เพิ่งจะรู้ตัว ว่าคำว่ารัก
คือดาบสองคม
อากาศที่คิดว่าดีมากมาย
กลับเป็นตัวร้ายที่คอยทำลาย
ยิ่งหายใจลึกเข้าไปเท่าไร
มันยิ่งอันตราย
ถ้ารับมันเกินไป เราก็คงจะตาย
ความรักถ้าเกินพอดี
อาจเป็นดั่งพิษที่มาทำลาย
ยิ่งเราเสพมันเข้าไปเท่าไร
มันยิ่งอันตราย
อยากถอนตัวเท่าไร
มันก็อาจจะสายไป
รักที่มี
อาจจะพังทลายชีวิตเรา
ถ้ายังฝืน เทความรักให้กัน
เหมือนกับไฟ
หากมันแรงจนเกินจะควบคุม
อาจแผดเผา
ให้เราตายทั้งเป็น
เพิ่งจะรู้ตัว ว่าคำว่ารัก
คือดาบสองคม
อากาศที่คิดว่าดีมากมาย
กลับเป็นตัวร้ายที่คอยทำลาย
ยิ่งหายใจลึกเข้าไปเท่าไร
มันยิ่งอันตราย
ถ้ารับมันเกินไป
เราก็คงจะตาย
ความรักถ้าเกินพอดี
อาจเป็นดั่งพิษที่มาทำลาย
ยิ่งเราเสพมันเข้าไปเท่าไร
มันยิ่งอันตราย
อยากถอนตัวเท่าไร
มันก็อาจจะสายไป
เพิ่งจะรู้ตัว ว่าคำว่ารัก
คือดาบสองคม
อากาศที่คิดว่าดีมากมาย
กลับเป็นตัวร้ายที่คอยทำลาย
ยิ่งหายใจลึกเข้าไปเท่าไร
มันยิ่งอันตราย
ถ้ารับมันเกินไป
เราก็คงจะตาย
ความรักถ้าเกินพอดี
อาจเป็นดั่งพิษที่มาทำลาย
ยิ่งเราเสพมันเข้าไปเท่าไร
มันยิ่งอันตราย
อยากถอนตัวเท่าไร
มันก็อาจจะสายไป